وقتی دنیای آدم کوچیک باشه، چیزای کوچیک می تونن همشو پر کنن. حرفای کوچیک، اتفاقای کوچیک، نگاه های کوچیک...
شاید آدمای با دنیای بزرگ نفهمن که چقدر دنیای کوچیک آدما وابسته هست به اونها، شکسته شدن یا پیوند به رویاها. به همین سادگی...آخه دنیای اونا خیلی بزرگه. حتی ممکنه توش گم شد. شاید...
یاد زمان های قدیمی افتادم که یه دوست قدیمی، احتمالا برای اولین بار جایی خونده بود که: "بچه ها شوخی شوخی به قورباغه ها سنگ می زنند و قورباغه ها جدی جدی می میرند."
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر