چه زيباست
بودن ما در پيچيدگي سبز خواستن
ودست هاي كوچك ما
كه گل آلوده باغ رفتن هاست!
چه زيباست!
شعر ما
كه عبور قلم را به ذهن كاغذ مي آويزد!
وما در ثانيه اي از اين رهگذر
آواز مي سازيم!
وتو فردا ،در ترنم باران گم مي شوي
ومن در عطر هزاران خاطره!
شايد آن روز ابر شوم،
كه باران ياد بودن را –بعد از ما –
بودن ما در پيچيدگي سبز خواستن
ودست هاي كوچك ما
كه گل آلوده باغ رفتن هاست!
چه زيباست!
شعر ما
كه عبور قلم را به ذهن كاغذ مي آويزد!
وما در ثانيه اي از اين رهگذر
آواز مي سازيم!
وتو فردا ،در ترنم باران گم مي شوي
ومن در عطر هزاران خاطره!
شايد آن روز ابر شوم،
كه باران ياد بودن را –بعد از ما –
ببارد!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر