دلتنگي هاي آدمي را
باد ترانه اي مي خواند
روياهايش را
آسمان پر ستاره نا ديده مي گيرد
سكوت سرشار از نا گفته هاست،
از حركات ناكرده
اعتراف به عشق هاي نهان ،
و شگفتي هاي به زبان نيامده
در اين سكوت حقيقت ما نهفته است...
حقيقت تو
۲ نظر:
مرسی طناز جان از شعر قشنگت و از اینکه هنوز میایی و اینجا می نویسی .
شعر از خودته؟؟
مرسی از تو مینای عزیز.
شعر از مارگوت بیگل، ترجمه احمد شاملو هست(هفته دیگه اومدم شرکت میارم برات گوش کنی :) )
دلت براتون خیلی تنگ میشه... (ولی یه کم شلوغ پلوغه سرم :) )
همگی خوش باشین
ارسال یک نظر